jak dobrze byc wariatem

Czasem wolal bym nie otwierac oczu, jak tylko sie przyjrze otoczeniu i zaczynam trzezwo analizowac to co sie dzieje dookola mnie, to juz sam nie wiem czy sie smiac czy plakac, czy to cos ze mna jest nie tak czy moze cos w otoczeniu nie dziala? coraz czesciej trace ochote do dzialania. tyle sie mowi o solidarnosci, ale wiekszosc z nas chyba nie wie co to znaczy. najgorsze jest to ze czasem, wydaje mi sie ze sam nie jestem czlowikiem takim jakim bym chcial byc. ten dysonans tez jest dla mie przykry, zwlaszcza jak zaczynam sobie z niego zdawac sprawe. moj przyjaciel mowi ze nie wierzy w Boga, ze Bog w zaden sposob nie wplywa na nasze postepowanie, ze trzeba wierzyc w siebie i wszystko co osiagniemy zawdzieczamy tylko sobie. po czesci ma racje, jednak gdyby prawdziwa wiara istniala w nas wszystkich, to wtedy nam wszystkim bylo by prosciej osiagac swoje cele, bo mieli bysmy sprzymiezenca, mianowicie drugieko czlowieka z ktorym laczy nas wiara w nasze dobro wspolne, w solidarnosc.